Καταρχάς, να καλοσωρίσουμε τον Μάρτη, με μια μικρή αργοπορία. Ελπίζω να θυμηθήκατε να γράψετε ή να κρατήσετε κάποια πράγματα από τον Φλεβάρη σας. Αν δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ, διαβάστε εδώ! Όσοι καταλαβαίνετε, ε, ελπίζω να ήσασταν συνεπείς! Όχι προς εμένα φυσικά. Προς εσάς! Αυτό είναι κάτι καθαρά προσωπικό!
Αν ζητάτε τη δικιά μου ιστορία (πολύ αμφιβάλλω, αλλά εγώ όπως και να 'χει θα σας την πω! :P), με λύπη λέω πως δεν έχω και πολλά να πω. Μάλλον ήμουν η πιο ασυνεπής αυτόν τον μήνα.
Σαν φυσιολογικός άνθρωπος κι εγώ, θα προσπαθήσω να κατηγορήσω οτιδήποτε άλλο γι' αυτήν την ασυνέπεια εκτός από τον εαυτό μου! Άρα, προφανώς και φταίει η εξεταστική για την οποία αφιέρωσα πολλές ώρες διαβάσματος, οπότε τι να προλάβω να ζήσω; Τι να προλάβω να χαρώ;
Αυτή ήταν μια δικαιολογία. Αρκετά ηλίθια δικαιολογία. Και τώρα ας περάσουμε στην πραγματικότητα.
Η αλήθεια είναι πως πράγματι έμεινα αρκετά μέσα στο σπίτι τον μήνα που πέρασε, όμως φυσικά και θα έπρεπε να έχω πράγματα να θυμάμαι! Κανείς δεν είπε πως όλα τα ωραία πράγματα γίνονται μόνο έξω από το σπίτι! Και αυτό το παραδέχεται ένας άνθρωπος που σχεδόν αδυνατεί να κάτσει σπίτι πέρα από τις ώρες του ύπνου (ναι, εγώ είμαι αυτός!).
Η ντροπιαστική μου ομολογία είναι πως άφησα απερίγραπτα πολλές μέρες να πάνε χαμένες. Ήταν μια δύσκολη περίοδος κι αυτό το ένιωσα σε όλο μου τον εαυτό. Ναι, με πήρε από κάτω, ναι, ξέσπασα, ναι, ξέσπασα και σε άλλους, ναι, ένιωσα κούραση και απογοήτευση, ναι σε όλα! Δύσκολες μέρες και τις άφησα να με νικήσουν!!!! Ελπίζω να μην κάνατε το ίδιο λάθος!
Κάπως έτσι θα αρχίσω σιγά σιγά να περνάω στο θέμα μου.
Μια ερώτηση κάνω στον εαυτό μου: Άξιζε όλη αυτή η μιζέρια;
Τώρα κοιτάω πίσω και βλέπω πόσα πράγματα έχασα. Και εντάξει όταν χάνεις ένα μήνα, τι γίνεται όταν χάνεις χρόνια ολόκληρα;
Ξέρω, λοιπόν, πόσο άσχημο είναι να χάνεις τον εαυτό σου, να γίνεσαι κάτι διαφορετικό απ' ό,τι ήσουν, να μην μπορείς να βοηθήσεις κανέναν και κυρίως να μην μπορείς να βοηθήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Ξέρω πόσο άσχημο είναι να νιώθεις ξαφνικά τελείως μόνος, να βλέπεις τους άλλους όλους να τραβούν τον δικό τους δρόμο, έναν δρόμο που πλέον χωρίζει απ' τον δικό σου και δεν διασταυρώνεται εύκολα ξανά. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις. Να νιώθεις τις ευθύνες να αυξάνονται, να γεμίζεις άγχος χωρίς λόγο, να τεντώνονται τα νεύρα σου τόσο πολύ που να τρομάζεις με το παραμικρό, που να θες να ουρλιάξεις κάθε λίγο και λιγάκι. Ξέρω πως είναι να αλλάζεις καθημερινότητα, να ξεσυνηθίζεις και να απεξαρτάσαι από κάποια άτομα, να συνηθίζεις και να εξαρτάσαι από κάποια άλλα, να σου λείπει το πριν αλλά να αγαπάς το μετά, να θες να ζήσεις πάλι στο τότε αλλά να ξέρεις πως δεν υπάρχει άλλο ενδεχόμενο απ' το τώρα.
Όλα αυτά και άλλα τόσα που δεν μπορώ να τα γράψω όλα για οικονομία χώρου. Όλα αυτά λοιπόν λίγο θέλουν να σε κάνουν να σέρνεσαι στα πατώματα.
Εκεί ακριβώς είναι που έρχεται κάποιος και σου χώνει ένα χαστούκι. Εγώ το εννοώ μεταφορικά, αλλά όποιος θέλει ας το πάρει κυριολεκτικά, δεν με πειράζει!
Τότε, λοιπόν, ξυπνάς και βλέπεις τι έχεις γίνει. Και συνειδητοποιείς πως πρέπει να αλλάξεις γρρρρήγορα μυαλά! Εύχομαι αυτό το χαστούκι να μην αργεί ποτέ πολύ να έρθει.
Ποιος θα σας το δώσει;
Χμ, όλοι μας έχουμε τον προσωπικό μας "ψυχαναλυτή". Το πιστεύω. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός. Απλά σκεφτείτε ποιο άτομο σας κάνει να θέλετε να του ανοίξετε την καρδιά σας, να του παραδώσετε την ψυχή σας, ποιο άτομο σας καταλαβαίνει καλύτερα απ' τον καθένα, πολλές φορές πριν καν μιλήσετε... Ποιο άτομο σκέφτεστε να πάρετε τηλέφωνο όταν δεν αισθάνεστε καλά; Από ποιο άτομο νιώθετε πλήρη εξάρτηση; Όλοι έχουμε κάποιον. Κι εγώ έχω.
Τι συμβαίνει όταν αυτό το άτομο είναι μακριά; Δεν ξέρω. Υποθέτω πως για να είναι "ψυχαναλυτής" σου, θα είναι πάντα διαθέσιμος για σένα, όπου κι αν είναι. Υποθέτω. Δεν είμαι σίγουρη γιατί εγώ είμαι από τα άτομα που θα κάτσουν να κλάψουν τη μοίρα τους αντί να κάνουν ένα τηλεφώνημα. Ναι, τόσο χαζή είμαι!
Παρολαυτά, ξέρω πως όσο ανήμπορη νιώθω κάποιες φορές τόσο με κάνει να προσπαθώ να τα λύνω όλα μόνη μου. Δεν είναι πάντα καλό αυτό, απλά κάποιες φορές σε βγάζει γρηγορότερα από τη δύσκολη θέση.
Μην φοβάσαι να μιλήσεις. Ο "ψυχαναλυτής" σου είναι πάντα εκεί για σένα, φυσικά, αλλά έχει κι αυτός τη δική του ζωή, έχει κι αυτός τα δικά του προβλήματα, είναι κι αυτός απασχολημένος με διάφορα -ασήμαντα και σημαντικά-, δεν σε παίρνει τηλέφωνο συνεχώς μα είμαι σίγουρη πως σε σκέφτεται το ίδιο! Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μιλήσεις σε κάποιον άλλον. Μπορεί να μη γίνει "ψυχαναλυτής" σου αλλά θα εκπλαγείς από το πόσο διαφορετικά βλέπει τα πράγματα. Μπορεί οι 9 από τις 10 προτάσεις που θα σου πει να είναι τελείως άχρηστες για σένα, αλλά η μία μπορεί να σε αγγίξει τόσο που να σου αλλάξει ακόμα και ολόκληρο τον μήνα!
Μην αναρωτιέστε, αυτό συνέβη και σε μένα! Σσσσσσσσς!!!
Υπόσχομαι πως αυτός ο μήνας θα είναι σπουδαίος! Ελάτε, επαναλάβετε μετά από μένα...
ΑΥΤΟΣ Ο ΜΗΝΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ!
Και εδώ θα βάλω αυτό το τραγούδι γιατί είναι μαγικό το ότι το βρήκα τυχαία και μπορεί να περιγράψει τόσο ποιητικά όσα με απασχολούν αυτόν τον καιρό!
Everything will start again anew
Cause everything just goes away my friend
And every king knows it to be true
That every kingdom must one day come to an end!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου