Ο εαυτός σου και εσύ.

Φίλοι μου και μη,

Θέλω να τα πω όλα μέσα απ' αυτό το post. Δεν είναι εύκολο, αλλά θέλω.

Θέλω να μιλήσω, να φωνάξω, να τσιρίξω κάτι σαν: "Γιατί ο άνθρωπος πρέπει να είναι μια τόσο περίπλοκη σύνθεση;"

Ε, όχι, δεν μπορώ να βγάλω την ουρά μου απ' έξω. Φυσικά και μιλάω (και) για μένα!

Λοιπόν, από τη στιγμή που διατύπωσα τα πρώτα μου "γιατί μαμά;" δεν έχω σταματήσει έως τώρα. Και δεν θα σταματήσω. Το πιστεύω. Τι σου είναι η περιέργεια  Μια ανάγκη να τα ανακαλύψεις όλα, να κατακτήσεις κάθε μυστικό.

Όσο σκληρά κι αν προσπάθησα, όσο σκληρά κι αν δουλεύω ποτέ μου δεν κατάφερα να φτάσω -έστω και στο ελάχιστο- μια ουσία, την ουσία του ανθρώπου!

Τι σου είναι ο άνθρωπος! Τι μου είναι ο άνθρωπος; Τι μου είμαι εγώ; Είμαι εγώ η ίδια, ή μήπως κάποια άλλη;

Δεν ξέρω και δεν θα μάθω ποτέ με ακρίβεια μάλλον, αλλά θα 'θελα να μπορώ να με καταλάβω λίγο καλύτερα. Ας ήταν λίγο πιο απλά τα πράγματα! Τι να κάνουν πια κι αυτοί οι ψυχολόγοι, τι να κάνουν και οι φίλοι!!!!

Βασικά, δεν θέλω να το φιλοσοφήσω και πολύ, όχι εδώ και όχι τώρα, πάντως πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος έχει δυο φύσεις, δύο εαυτούς, πώς να το πω; Είσαι εσύ και ταυτόχρονα είσαι και ένα αντι-εσύ, ένας κάποιος άλλος (;). Αυτό φυσικά είναι μια πολύ βολική δικαιολογία πάνω στην οποία βασίστηκαν φράσεις όπως "Δεν ήμουν ο εαυτός μου σήμερα το πρωί." ή "Συγνώμη που σου έδειξα κάτι άλλο απ' αυτό που είμαι." ή "Πραγματικά βγήκα εκτός εαυτού σήμερα." Σαφώς και είναι απόλυτα βολικό να κρυβόμαστε πίσω από ένα άλλο εγώ, πίσω από ένα άλλο πρόσωπο.

Στο εδώ, όμως, φίλε μου, στο εδώ και στο τώρα, τι γίνεται; Ήσουν δεν ήσουν εσύ το πρωί, βγήκες δε βγήκες εκτός εαυτού, σημασία έχει τι γίνεται τώρα. Και τι γίνεται μετά.

Τι ακριβώς θες να είσαι; Μάλλον εμείς οι ίδιοι πρέπει να διαλέγουμε το τι και ποιοι θέλουμε να είμαστε. Είναι φαντασμαγορικά όλα αυτά τα παραμύθια με τις μαγικές δυνάμεις που μας κάνουν να αλλάζουμε διάθεση, χαρακτήρα, να γινόμαστε πολύ κακοί ή πολύ καλοί, πολύ απαισιόδοξοι και πολύ βίαιοι, πολύ μοχθηροί και πολύ τρελοί. Ναι, είναι πολύ ωραία, αλλά δε λύνουν τίποτα στο τώρα και στην πραγματική ζωή. 

Κι αν κρύβεις έναν ποιητή μέσα σου, κράτα τον για την ποίησή σου. Ή διάλεξε να ζήσεις μοναχικά ή κάπως απόμακρα ή κάπως τολμηρά. Πάντως όλα δεν μπορούν να συνδυαστούν.

Βρες το θάρρος και τη δύναμη να είσαι αυτός που θες πρώτα εσύ, και μετά αυτό που θέλουν οι άλλοι. Θες να είσαι χαρούμενος; Ε, να είσαι. Μην το παίζεις θλιβερός μονήρης επειδή "βγήκες εκτός εαυτού". Θες να είσαι δυνατός; Ε, να είσαι. Το άλλο μας "εγώ" εμείς το εξουσιάζουμε. Και όλα είναι μέσα στο μυαλό.

Έλεγξε τον εαυτό σου, γιατί χωρίς αυτό μπορεί να πληγώνεις τους άλλους ασυνείδητα. Ή και συνειδητά.

Νομίζω δεν θα πω παραπάνω. Ίσως είναι ήδη πολύ κουραστικά όλα αυτά. Δεν πειράζει. Κρατήστε την ουσία.

ΥΓ. Ευχαριστώ τους ανθρώπους που μου δίνουν το κίνητρο να σκεφτώ, να αλλάξω και να μοιραστώ. Ξέρουν ποιοι είναι αυτοί. Και κάποιοι δεν έχουν ιδέα.

ΥΓ 2. Μην πέφτετε!

Με αγάπη,

η 'Μια Χαρά'

xxx