"Εμείς."

Έλα, ένα τραγούδι για intro.

Λοιπόν, απόψε θέλω να μιλήσω για "εμάς". Και ποιοι είμαστε εμείς; Θα μάθετε αμέσως.

Εμείς, που λέτε, είμαστε ιδιαίτεροι άνθρωποι. Μοιάζουμε σε πολλά με τους άλλους, απλά είμαστε λίγο πιο "άτυχοι" από τους άλλους. Είμαστε λοιπόν άνθρωποι σαν όλους τους άλλους, γελάμε, ΚΛΑΙΜΕ, χαιρόμαστε, συγκινούμαστε, ντρεπόμαστε. Όπως όλοι. Λίγο παραπάνω ίσως.

Και εκεί ακριβώς διαφέρουμε. Είμαστε άνθρωποι και ευαίσθητοι και εύθραυστοι και αυτό -όχι- δεν μας τιμά ιδιαίτερα. Ζητούμε πάντα μια φροντίδα, μια σημαντική προσοχή που θα μας κάνει να νιώσουμε σημαντικοί, που θα μας κάνει να νιώσουμε ότι προσφέρουμε!

Δεν ξέρω αν μπορείτε να μας πείτε ανασφαλείς ή πολύ κομπλεξικούς. Πάντως... είμαστε! Δεν είναι ακριβώς μια ανάγκη συνεχούς επιβεβαίωσης. Είναι πιο πολύ το "μπράβο!" ή το "τι ωραία!" που αναζητάμε.

Είμαστε λοιπόν όλοι αυτοί οι περίεργοι άνθρωποι (το "περίεργοι" με κεφαλαία γράμματα και bold) που θέλουμε να ξεχωρίζουμε γιατί μισούμε το ίδιο, γιατί βαρεθήκαμε το συνηθισμένο και μίζερο, αλλά πάντα θέλουμε να ξεχωρίζουμε για τους άλλους. Ε, δεν ξέρω πως γίνεται αυτό. Αλλά έτσι είναι. 

Μα πάνω απ' όλα, είμαστε όλοι αυτοί που ξέρουν να δίνουν όλες αυτές τις πολύ καλές συμβουλές, που όμως δεν μπορούν ποτέ να ακολουθήσουν και οι ίδιοι. Είμαστε όλοι αυτοί που ζούμε για να ακούσουμε αυτό το..

"Σ' ευχαριστώ!!!" ή το..

"Δεν ξέρω γιατί, αλλά είσαι η έμπνευσή μου" ή το...

"Σ' ευχαριστώ που με κάνεις να βλέπω τη θετική πλευρά των πραγμάτων!" ή το...

"Κατά κάποιο τρόπο είσαι ο μέντοράς μου"...

Μας κάνετε να λιώνουμε σαν βούτυρο εκείνη τη στιγμή. Γινόμαστε ξανά παιδιά. Χαζογελάμε. Και μέσα μας κλαίμε από βαθιά συγκίνηση.

Δεν ξέρω αν σκέφτεστε ότι είμαστε μεγάλα ψώνια. Κρίμα αν σας το πέρασα έτσι. Ήθελα μόνο να τονίσω ότι αναζητάμε πάντα την ευτυχία και τρόπους για να φτάσει κανείς εκεί και όλα αυτά... για τους άλλους!!

Εξάλλου, είπαμε... εμείς δεν ακολουθούμε καμία συμβουλή μας... κι ενώ λέμε ότι ξέρουμε όλα τα μυστικά της ευτυχίας, όλα αυτά τα μυστικά της ευγνωμοσύνης, της συγχώρεσης, της καλής ζωής... ε, εμείς ευτυχία δεν μπορούμε να βρούμε...

Ευτυχία δεν μπορούμε να βρούμε, μέχρι να τη βρείτε εσείς!!!

Δεν είναι αλτρουισμός, δεν ξέρω καν αν είναι καλοσύνη. Πάντως είναι στόχος ζωής να δείξουμε στους άλλους πώς να ζουν, πώς να ζουν δυνατά, πώς να χαίρονται μέσα απ' τη χαρά του άλλου, πώς να λυτρώνονται μέσα απ' τη συγχώρεση, πώς να κάνουν τη ζωή τους πιο όμορφη μέσα απ' τη θετική σκέψη, πώς να α γ α π ά ν ε...

Σας αγαπάμε όλους εσάς. Σας αγαπώ όλους εσάς. Εύχομαι κάποια στιγμή να το νιώσετε όλοι σας αυτό. Είναι το πιο όμορφο συναίσθημα να νιώθεις την αγάπη... να νιώθεις την αγάπη παντού μέσα σου... για όλους... γι' αυτούς που αγαπάς, γι' αυτούς που δεν αγαπάς  και γι' αυτούς που δεν μπορείς ν' αγαπήσεις άλλο...

Bye-bye, άνθρωποί μου...