Θα του κολλήσω αυτό το τραγούδι...
Ακόμα και τώρα δεν έχω αποφασίσει ξεκάθαρα για ποιο θέμα ακριβώς θέλω να γράψω.
Για την ελπίδα.
Για την ευτυχία.
Για την αγάπη.
Για την αδικία.
Για τους δύσκολους καιρούς.
Για τους ανθρώπους.
Για όλα αυτά.
Ας ξεκινήσω απ' το ότι οι εποχές είναι έτσι, που δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια. Για τα πάντα. Δεν έχουμε τον χρόνο, ούτε τη διάθεση να ασχοληθούμε σε βάθος με κάτι. Με κάτι που θα μας δώσει λίγη ευτυχία. Και λίγη ελπίδα. Για κάτι που μας έλειψε. Για κάτι που θα μας κάνει να δούμε λίγο καλύτερα τη ζωή.
Και κατηγορούμε τις εποχές.
Ή μήπως κατηγορούμε τους ανθρώπους;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι κατηγορούμε. Γιατί αυτό είναι και το πιο εύκολο πράγμα να κάνουμε. Αυτό είναι. Μάλλον τελικά το βασικό θέμα του post θα είναι.. η κατηγορία!
Όλοι έχουμε τα ελαττώματά μας και όλοι έχουμε δύσκολες μέρες (εντάξει, κάποιοι έχουν δύσκολους ολόκληρους μήνες και ολόκληρα χρόνια) και όλοι κάνουμε λάθη. Μετά όμως τι;
Ένας Αμερικανός αρθρογράφος, ο Doug Larson, έγραψε κάποτε πως "Το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο. Το να το παραδέχεσαι είναι υπεράνθρωπο." Και εκεί ακριβώς έγκειται η υπευθυνότητα, η δύναμη. Η μαγκιά, αν θέλετε.
Κάπου αλλού διάβασα πως "με το να ρίχνεις το φταίξιμο στους άλλους αφαιρείς από τον εαυτό σου τη δυνατότητα να αλλάξει". Ή κάτι τέτοιο. Μ' αρέσει όμως έτσι όπως το έχω στο μυαλό μου.
Πραγματικά, ας σκεφτούμε πόσο εύκολο --και βολικό- μάς είναι να πούμε "Δεν φταίω εγώ."
Και ποιος φταίει;
"Εσύ φταις. Εκείνος φταίει. Όλοι εσείς φταίτε."
Όχι.
Ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας -και μάλιστα όταν αυτός ο ένας δεν είμαστε εμείς!
Δεν γίνεται να φταίει μόνο ο ένας. Και λογικά να το σκεφτείς.
Και όσο πιο σύντομα το καταλάβεις, τόσο πιο σύντομα θα δεις τη ζωή σου να αλλάζει. Μην σου φαίνεται παράλογο. Όταν διαπιστώσεις τα λάθη σου, θα μπορέσεις και να τα διορθώσεις.
Κι όταν αρχίζεις να διορθώνεις τα λάθη σου, θα δεις πόσο ευτυχισμένος θα νιώσεις. Και πόσο ευτυχισμένους θα κάνεις και τους άλλους γύρω σου.
Και ίσως βρεις και την γαλήνη που αναζητάς.
Ο Ghandhi είπε:
Να γίνεις η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο.
Να αλλάξεις λοιπόν πρώτα τον εαυτό σου και μετά τον κόσμο σου.
Δεν μπορείς να κυνηγάς την ευτυχία και να κάνεις σχέδια για το πώς θα αλλάξεις τους άλλους γύρω σου ώστε να χωρούν στα δικά σου καλούπια.
Να κάνεις σχέδια για το πώς μπορείς να αλλάξεις τον εαυτό σου ώστε να χωράει σε αυτά που οι συνθήκες απαιτούν.
Όχι να συμβιβάζεσαι.
Να προσαρμόζεσαι.
Να κάνεις τις υποχωρήσεις σου για να κερδίσεις και όσα ζητάς.
Ο κάθε άνθρωπος έχει τα ελαττώματά του, ναι. Ποιος είπε όμως ότι είναι καταδικασμένος να τα κουβαλάει αιώνια μαζί του;
Μπορεί να τα ξεφορτωθεί. Αρκεί να θέλει.
Αυτό που προσπαθώ να πω τόση ώρα είναι ότι θα είσαι μια ζωή μίζερος αν ΕΣΥ δεν αποφασίσεις να αλλάξεις. Ξεκίνα λοιπόν απ' τα δικά σου λάθη. Παραδέξου τα για αρχή. Κι αν σου είναι δύσκολο να τα παραδεχτείς μπροστά στους άλλους, παραδέξου τα έστω μέσα σου.
Πες "Εκεί, Χαρά, έχεις λάθος. Εκεί έφταιξες εσύ."
Μετά σκέψου πώς μπορείς να μην ξανακάνεις το ίδιο λάθος.
Μετά δες πόσο καλύτερα θα νιώσεις. Πόση αγάπη θα γεμίσεις για τους άλλους.
Λίγη ενδοσκόπηση every now and then δεν κάνει κακό. Καθόλου κακό.
Αν όλοι δεν βιαζόμασταν να ρίξουμε το φταίξιμο στους άλλους, αλλά αναρωτιόμασταν ποιο μερίδιο ευθύνης φέρουμε εμείς οι ίδιοι, η κοινωνική αλλαγή θα είχε ήδη συμβεί.
Κι αν δες θες να το πάμε τόσο μακριά...
...οι σχέσεις μας, έστω, με τους άλλους ανθρώπους θα ήταν πολύ πιο δυνατές. Πολύ πιο σταθερές. Πολύ πιο ποιοτικές.
Και -προς Θεού!- δεν ήταν κήρυγμα όλο αυτό! :)
Καλή σύσκεψη με τον εαυτό σας!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου