Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Σε μια μεγάλη άρνηση.

Δύσκολο πολύ να συγκροτήσω την σκέψη μου, είναι όλα ανάκατα στο κεφάλι μου. Οι υποχρεώσεις τρέχουν, τα γεγονότα εντάξει, συγκριτικά με άλλες φορές δεν τρέχουν τόσο, η πίεση μεγάλη και τόσος μεγάλος όγκος πληροφορίων να επεξεργαστεί ο εγκέφαλος και τόσο μεγάλη η άρνηση να το κάνει...

Βρίσκομαι σε σύγχυση. Αυτό είναι- με απλά λόγια...

Δεν ξέρω τι φταίει, δεν ξέρω τι θέλω, δεν ξέρω τι κάνω, δεν ξέρω καν αν θέλω να βρω απαντήσεις σε όλα αυτά. Δεν ξέρω τι συμβαίνει και δεν θέλω να ξέρω. Ένα "δεν" μπροστά από τα πάντα. 

Μια μεγάλη άρνηση. Αυτό είναι- με απλά λόγια...

Μα την ζω την ζωή μου κανονικά. Είναι όμορφη και προχωράει καλούτσικα, δεν έχω παράπονο. Δεν έχω παράπονο από κάτι ή από κάποιον, γελάω με τους φίλους μου, περνάμε ωραία, τους αγαπάω, έχω τα σκυλιά μου και με κάνουν να χαμογελάω, έχω την οικογένειά μου, έχω τα πάντα...

Κι όμως κάπου το χάνω. Κάπου μπαίνει αυτή η άρνηση, η ματαιότητα, η απαισιοδοξία η υποσυνείδητη που δεν την νιώθεις απόλυτα μα ξέρεις ότι την έχεις. 

Κάποιος μου μίλαγε πρόσφατα για εφηβεία στα 20. Λες να συμβαίνει; Γέλασα τότε, αλλά μήπως όντως μας συμβαίνει; Να 'ναι καμιά εφηβική κρίση; Απλώς να έτυχε λόγω των τελευταίων γεγονότων; Ή μήπως είναι όλα μέσα στο κεφάλι μας;

source


Δεεεν ξέρω. Αυτή τη στιγμή νιώθω καλά, αλλά έχω πολύ έντονα και πολύ συχνά την επιθυμία να μένω μόνη μου. Να μην μου μιλάει, να μην με αγγίζει και να μην με προσεγγίζει κανείς. 

Νιώθω πολύ συχνά ότι τίποτα από τα σημαντικά δεν είναι πραγματικά σημαντικό, βλέπω πως όλα φτάνουν πάντα σε ένα τέλος, ακόμα και τα πιο δυνατά, αισθάνομαι πως δεν μπορείς ποτέ να είσαι απόλυτα ευτυχισμένος. Γενικά όλα αυτά τα ασχημούτσικα πράγματα που όλοι σκεφτόμαστε κατά καιρούς...

Όμως μετά βλέπω αυτό και σκέφτομαι πως η ζωή είναι πανέμορφη, σαν εκείνη!


Η φωτογραφία δεν είναι πολύ καλή αλλά τελοσπάντων, από δω η Muffin!!! ♥

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου