(Αυτό το post το χρωστούσα εδώ και αρκετό καιρό και είναι λάθος μου να το κάνω αυτό σε κάποιον άνθρωπο που "σκόνταψε" πάνω στο Μπαούλο και του εμπιστεύτηκε τις σκέψεις του. Ιωάννα, σ' ευχαριστώ πολύ για το Σκονισμένο σου Γράμμα που μπορεί να έμεινε λίγο καιρό μέσα στο Μπαούλο ωστόσο τώρα ήρθε η ώρα του να λάμψει! Τρομακτικά αληθινά τα λόγια σου, λίγο πολύ αποτελούν πραγματικότητα όλων μας! Θα ήθελα να δω και ποιοι άλλοι συμφωνούν...)
Σχεδόν όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί πως θα
ήταν το παρόν, αν μας δινόταν η ευκαιρία να αλλάξουμε το παρελθόν. Τί θα
σβήναμε, τι θα κρατάγαμε, τί θα θέλαμε να λησμονήσουμε. Σίγουρα οι περισσότεροι
από εμάς με μια αστραπιαία ανασκόπηση του παρελθόντος, θα αποβάλλαμε στιγμές
που μας προκαλούν λύπη, απογοήτευση, μιζέρια.
Συναισθήματα όπως αυτά πηγάζουν όχι μόνο
από λόγια, αλλά και από πράξεις. Λόγια που ξεστόμισες μια στιγμή και
στιγμάτισαν μια ζωή. Ένα σ΄ αγαπώ που δεν τόλμησες να πεις, ένα παράπονο που
κράτησες, ένα δεσμό που έσπασες.
Παγώνεις την καρδιά σου, θυμώνεις τον εαυτό
σου. Μένεις μόνος. Δεν έχει σημασία το πόσοι σε περιτριγυρίζουν. Δεν είναι
τίποτα άλλο, παρά μόνο αχνές σκιές. ΕΣΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ. Είναι ένα χάσμα που εσύ
μόνος σου δημιούργησες ανάμεσα σε σένα και την αδυναμία σου. Αδυναμία να
αντικρίσεις τα συναισθήματά σου. Αδυναμία να πολεμήσεις τους φόβους σου.
Αδυναμία να φωνάξεις συγγνώμη! Συγγνώμη σε αυτούς που πλήγωσες, σε αυτούς που
απογοήτευσες, στον αδιαπέραστο εγωισμό σου.
Δυστυχώς
είναι αδύνατο να πατήσεις στον εγκέφαλό σου ένα delete και να τα
ξεχάσεις όλα αμέσως, καθώς ο εγκέφαλός μας δεν έχει, ακόμη, τέτοιο ανεπτυγμένο
σύστημα τροποποίησης δεδομένων. ΑΛΛΑ είναι εφικτό να αρχίσεις να εξοικειώνεσαι
με το παρελθόν. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κοιτάξεις πίσω, για να μην
σκοντάψεις στο ίδιο σημείο στο μέλλον.
Σημασία δεν έχει πόσα μελανά σημεία
σκιάσανε το παρελθόν σου, αλλά πως μια πράξη διόρθωσε το παρόν σου.
Άλλωστε τα πιο ‘χορταστικά’ χαμόγελα
είναι αυτά που σου χαρίζουν τα λάθη που βρήκες το θάρρος να αντιμετωπίσεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου