Ένα μάθημα που έμαθα πολύ καλά τις τελευταίες μέρες. Η αγάπη είναι ιερό δώρο. Είναι σαν να γεμίζεις τον άλλον με ευλογία, σαν να του στέλνεις τύχη, ευτυχία, χαρά.
Το να τη νιώθεις είναι σπουδαίο, το να την κρατάς για τον εαυτό σου είναι εγωιστικό.
Αν έχεις την ευκαιρία να κάνεις κάποιον χαρούμενο γιατί να μην το κάνεις; Κάποιοι λένε πως το να αγαπάς είναι το πιο υπέροχο πράγμα στον κόσμο. Εγώ λέω πως το να αγαπάς απλώς χωρίς να το δείχνεις είναι μισή ευτυχία. Ευτυχία που δεν μοιράζεσαι, που την κρατάς για τον εαυτό σου. Ποιο το νόημα;
Κάθε στιγμή που περνάει, χάνεται στον χρόνο, δεν θα ξαναγυρίσει, ίσως αργότερα δεν έχεις την ευκαιρία να πεις ή να δείξεις την αγάπη σου. Δειξ' την όταν τη νιώθεις.
Γιατί το να αγαπάς ή να λες "σ' αγαπώ" από συνήθεια μερικές φορές δε σημαίνει τίποτα, δε διορθώνει τίποτα και δεν είναι ικανό να στηρίξει μόνο του τίποτα. Η αγάπη (κάθε είδους αγάπη) δεν έχει "πρέπει", δεν έχει κανόνες, ούτε μονάδες μέτρησης, δεν πιάνεται, μα χρειάζεται πού και πού να είναι έμπρακτη. Να τη δείχνεις εκτός από το να την αναγγέλλεις.
Έτσι γεμίζει η ψυχή. Όταν η αγάπη σου έχει αποδέκτη, όταν τη νιώθει ο άλλος. Η ψυχή γεμίζει όταν ξέρει πως η αγάπη της έχει γεμίσει κάποιον άλλον.
Ν' αγαπάς. Είναι υπέροχο να αγαπάς. Τα πάντα. Είναι ακόμα πιο υπέροχο το να μοιράζεσαι την αγάπη, ας μη μιλήσω για το πώς είναι και να αγαπιέσαι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου