Έπεσα πάνω σε ένα βιβλίο που διάβασα πριν λίγο καιρό και θυμήθηκα κάτι που μου άρεσε πολύ και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας, αγαπητοί μου.
Το βιβλίο είναι αυτό:
Έχει διάφορες μικρές ιστορίες από διάφορους συγγραφείς, άσχετα που μοστράρει το όνομα του Paulo Coelho, μιας και ο τίτλος του βιβλίου προέρχεται από δικό του διήγημα. Σαν βιβλίο δεν είναι αυτό που θα γίνει το αγαπημένο των αγαπημένων σου αλλά έχει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία. Εγώ κράτησα μια μικρή ιστορία, η οποία τυχαίνει να είναι του Πάουλο και η οποία μου άρεσε ιδιαίτερα.
Θα σας την παραθέσω αυτούσια:
Το βρίσκω τόσο υπέροχο αυτό το κείμενο. Δίνει μέσα σε τόσο λίγες γραμμές ένα τόσο μεγάλο νόημα. Δείχνει πόσο σημαντικό είναι να "φτιάξουμε" τους εαυτούς μας, το μέσα μας προκειμένου να "φτιάξουμε" τον κόσμο. Ο κόσμος είναι υπέροχος, είναι πανέμορφος, είναι τέλειος, εμείς -οι άνθρωποι- επεμβαίνουμε σε αυτόν και τον καταστρέφουμε, τον αλλάζουμε, τον κομματιάζουμε. Γιατί;
Το βιβλίο είναι αυτό:
Έχει διάφορες μικρές ιστορίες από διάφορους συγγραφείς, άσχετα που μοστράρει το όνομα του Paulo Coelho, μιας και ο τίτλος του βιβλίου προέρχεται από δικό του διήγημα. Σαν βιβλίο δεν είναι αυτό που θα γίνει το αγαπημένο των αγαπημένων σου αλλά έχει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία. Εγώ κράτησα μια μικρή ιστορία, η οποία τυχαίνει να είναι του Πάουλο και η οποία μου άρεσε ιδιαίτερα.
Θα σας την παραθέσω αυτούσια:
Να ξαναφτιάξουμε τον κόσμο
Ένας πατέρας προσπαθούσε να διαβάσει την εφημερίδα του, αλλά ο νεαρός γιος του δε σταματούσε να τον ενοχλεί. Ο πατέρας, εκνευρισμένο από αυτή την κατάσταση, έσκισε ένα φύλλο -που παρουσίαζε μια υδρόγειο σφαίρα-, το έκοψε σε πολλά κομμάτια και τα έδωσε στο γιο του.
-Να κάτι για να κάνεις. Σου δίνω ένα χάρτη του κόσμου, δείξε μου αν μπορείς να τον ξαναφτιάξεις έτσι όπως ήταν.
Κι άρχισε να διαβάζει ξανά την εφημερίδα του, ξέροντας ότι αυτό θα κρατούσε το παιδί απασχολημένο όλη τη μέρα. Ωστόσο, έπειτα από δεκαπέντε λεπτά, το παιδί επέστρεψε μαζί με το χάρτη.
-Η μητέρα σου σου δίδαξε λοιπόν γεωγραφία; ρώτησε ο πατέρας έκπληκτος.
-Δεν ξέρω τι είναι αυτό, απάντησε το παιδί. Στην άλλη πλευρά της σελίδας βρισκόταν το πορτρέτο ενός άντρα. Κι από την ώρα που κατάφερα να ξαναφτιάξω τον άντρα, ξανάφτιαξα και τον κόσμο.
Το βρίσκω τόσο υπέροχο αυτό το κείμενο. Δίνει μέσα σε τόσο λίγες γραμμές ένα τόσο μεγάλο νόημα. Δείχνει πόσο σημαντικό είναι να "φτιάξουμε" τους εαυτούς μας, το μέσα μας προκειμένου να "φτιάξουμε" τον κόσμο. Ο κόσμος είναι υπέροχος, είναι πανέμορφος, είναι τέλειος, εμείς -οι άνθρωποι- επεμβαίνουμε σε αυτόν και τον καταστρέφουμε, τον αλλάζουμε, τον κομματιάζουμε. Γιατί;
Όταν απαντηθεί αυτό το γιατί, τότε θα τη δούμε όλοι την αλλαγή. Να εύχεσαι λοιπόν να φτιαχτεί αυτό που είσαι, να βρει την ισορροπία του, να βρει την τελειότητά του και άσε τον κόσμο να φτιαχτεί μόνος του ύστερα. Μην κατηγορείς τους άλλους, έχεις κι εσύ μερίδιο ευθύνης. Ξεκίνα από αυτά που θέλεις να βλέπεις στους άλλους, αυτά να τα εφαρμόζεις στον εαυτό σου. Αν θες οι άλλοι, ο κόσμος, να σου φέρονται όλοι με ευγένεια, με αγάπη, με καλοσύνη, με σεβασμό, έτσι να φέρεσαι κι εσύ στον εαυτό σου αλλά ΚΑΙ στους άλλους.
Αυτό είναι. Κάνε την ψυχοθεραπεία σου. Φτιάξε τον εαυτό σου κι έλα να ξαναφτιάξουμε τον κόσμο!!!
 |
| !!! |
ΥΓ. Θα χαρώ να ακούσω τις απόψεις σας!
Καλώς σε βρήκα! :) Να σχολιάσω, αλλά τι να πρωτοσχολιάσω; Θεωρώ πως χρειάζεται πότε-πότε να κάνουμε μερικές αλλαγές μέσα μας, πάνω μας, γύρω μας. Αλλά να μην αλλάζουμε επειδή θέλουμε αρέσουμε στον περίγυρο, επειδή πρέπει να συμβιβαστούμε με τα θέλω και τα πρέπει του κοινωνικού κατεστημένου. Γιατί νομίζω ότι πολλές φορές διάφοροι προσπαθούν να μας επιβάλλουν αυτή την Αλλαγή - και με ενοχλεί, με νευριάζει!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Άλλαξε για να ταιριάζεις με το υπόλοιπο πλήθος", "Άλλαξε για να μη ξεχωρίζεις", "Άλλαξε, άλλαξε, άλλαξε"! Πόσες φορές τα έχουμε ακούσει όλα αυτά; Αναρωτιέμαι.. Και τότε είναι που η ευθύνη φεύγει από το σύνολο, την κοινωνία, την πολιτεία και μετατίθεται στη μονάδα, στο άτομο, στον άνθρωπο ή στην οικογένεια. Είναι όταν ξεχνάμε τις θεωρίες των συστημάτων, της αλληδεπίδρασης και της κοινωνικοποίησης.
Δεν πιστεύω στο Fix yourself..λοιπόν! Δεν με εκπροσωπεί σαν έκφραση και δεν τη χρησιμοποιώ με τα παιδιά εκεί που διδάσκω ή με άλλους πληθυσμούς ως θεραπεύτρια. Γιατί προσδίδει κανείς μια έννοια του διόρθωσε - λες και έχει ο τάδε ή ο δείνα άνθρωπος κάποιο πρόβλημα κι όχι η κοινωνία/πολιτεία στο σύνολό της! Κι έπειτα το θέμα μετατίθεται από τους Μεγάλους στους μικρούς - γίνεται δικό σου. Εσύ φταις που είσαι άνεργος, ή φτωχός ή έχεις κάποιο πρόβλημα αναπηρίας ή το οτιδήποτε. Όχι η πολιτεία και η εκάστοτε "παιδεία", η νομοθεσία και τα μηνύματα που περνάει..
Έχω ανάμεικτα συναισθήματα ως προς την συγκεκριμένη δημοσίευσή σου λοιπόν. Αλλά μ'αρέσει η νεανική νότα του ιστολογίου σου! Θα τα λέμε συχνά. Φιλικούς χαιρετισμούς από την μακρινή Μελβούρνη!
Καλώς ήρθες Αγριμιώ! Αρχικά σ' ευχαριστώ για το πλούσιο σχόλιό σου. Έχεις απόλυτο δίκιο όσον αφορά στην μεταφορά της ευθύνης από τους "μεγάλους" στους "μικρούς". Οι πολίτες είναι πάντοτε (θεωρώ σε κάθε εποχή και περίοδο) περιορισμένοι από τον κοινωνικό κώδικα, πάντα υπάρχουν τα πρέπει σε μια κοινωνία, πάντα υπάρχει η προσωπική ευθύνη, η μαζοποιήση, η καθοδήγηση.
ΔιαγραφήΤο κείμενό μου κυμαίνεται σε διαφορετικά πλαίσια και λυπάμαι που δεν έγινα αρκετά σαφής. Το fix yourself αναφέρεται στην "επισκευή" ως προς αυτά που υποδεικνύει η συνείδησή μας, το ήθος μας. Υπάρχουν αξίες που ο άνθρωπος έχει χάσει και θεωρώ πως έχει κι ο ίδιο ευθύνη στο να τις ανακτήσει. Ένας άνθρωπος σωστός, ολόκληρος είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει, που σέβεται, που ευγνωμονεί, που προσφέρει βοήθεια, που προσέχει το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει. Αυτά είναι πράγματα που πρέπει να έχει κανείς μέσα του, και είναι πράγματα που μας τα μαθαίνει και η οικογένεια και το σχολείο και η Τέχνη. Είναι πράγματα που αν δεν τα έχεις πρέπει να φροντίσεις ΚΑΙ εσύ να τα έχεις, να "φιξάρεις" τον εαυτό σου όχι για να χωράς στα καλούπια της κοινωνίας μα για να είσαι εντάξει με τη συνείδησή σου!
Σ' ευχαριστώ πάντως που αφιέρωσες χρόνο στο μπλογκ μου και στέλνω με τη σειρά μου κι εγώ πολλά φιλιά στη Μελβούρνη!!!