Υπερδυνάμεις.

Τι θα γινόταν αν είχα μια υπερδύναμη; Τι υπερδύναμη θα διάλεγα;

Θα διάλεγα μάλλον να έχω την υπερδύναμη να διαλέγω όποια υπερδύναμη θέλω. Ξέρω. Αρκετά ανώριμο.

Νομίζω πως θα ήθελα να μεταμορφώνομαι σε ηλεκτρική σκούπα που θα ρουφούσε τα προβλήματα του κόσμου. Θα με φώναζε κάποιος και εγώ τότε, τσουπ! θα εμφανιζόμουν και θα εξαφάνιζα στο λεπτό το πρόβλημα.

Ναι, φίλοι μου. Πρώτα θα ξεκινούσα από εσάς, φυσικά. Θα μπορούσατε απλώς να μου διηγηθείτε το πρόβλημά σας κι εγώ θα έλεγα "Ναι, βέβαια, μισό λεπτό. Το πρόβλημα έκανε φτερά!" και τότε όλα θα ήταν πάλι καλά κι εσείς θα ήσασταν πάλι χαρούμενοι.

Γιατί έχουμε πει σε προηγούμενο post πόσο αλληλένδετες είναι οι ζωές μας, οπότε σαν καλή σκούπα θα "καθάριζα" εσάς και θα "καθάριζα" έτσι και μένα. Αν η ζωή σας είναι τακτοποιημένη, είναι και η δική μου.

Οπότε ναι, σαν υπερφυσική δύναμη θα ήθελα κάποια που θα μπορούσε να κάνει τους αγαπημένους μου ευτυχισμένους. Διότι πραγματικά η ζωή είναι τόσο όμορφη και τόσο μικρή ταυτόχρονα, τόσο δυσανάλογα μεγέθη. Τόσες πολλές ομορφιές να απορροφήσεις με τις αισθήσεις που διαθέτεις και τόσος λίγος χρόνος να τις γνωρίσεις όλες. Και σκέψου πόσο περισσότερο μειώνεται ο χρόνος αν υπολογίσεις και τις στιγμές που ξοδεύεις θρηνώντας πάνω από ένα και μοναδικό πρόβλημα. Ένα και μοναδικό και απειροελάχιστο και ασήμαντο για το Σύμπαν.

Υπόθετω, αναρωτιέσαι τι κάθομαι και γράφω, τι κάθεσαι και διαβάζεις κι εσύ... ε, ναι, δεν ξέρω. Απλά θα ήθελα κάθε στιγμή να είναι σημαντική, να έχει ένα σκοπό, να έχει ουσία, να είναι χαρούμενη, ενθουσιασμένη, ζωντανή... όχι μίζερη και κατσουφιασμένη.

Απ' την άλλη σκέφτομαι, πώς θα μπορούσε να είναι όλα αυτά η κάθε στιγμή αν δεν γνωρίζαμε και το πρόβλημα; Αν όλα ήταν τέλεια, αν όλα ήταν πάντα τέλεια, πώς θα το εκτιμούσαμε αυτό; Τώρα, γνωρίζοντας τις ασχήμιες, ξέρουμε να ξεχωρίζουμε και να αγαπάμε τις ομορφιές. Έχοντας γνωρίσει τον κόσμο απ' την κακή πλευρά, μπορούμε να ονειρευόμαστε την καλή. Ξέροντας τι είναι αναποδιά, ξέρουμε να ευχαριστούμε για όσα μας έρχονται εύκολα. Έχοντας βιώσει τον πόνο, εκτιμούμε τη χαρά. Έχοντας ζήσει την απορρίψη, ευγνωμονούμε την αποδοχή. Έχοντας χάσει φίλους, μπορούμε να αναγνωρίσουμε τους πραγματικούς, αυτούς που ήρθαν για να μείνουν. Έχοντας χάσει την πίστη μας κάποια στιγμή, ξέρουμε πόση αξία έχει όταν την έχουμε.

Άρα η σκούπα ήταν κακή ιδέα. Κάνοντας τους ανθρώπους μονίμως ευτυχισμένους θα τους έκανα δυστυχισμένους. Άρα ακόμα και τα κακά συναισθήματα, οι κακές καταστάσεις έχουν σκοπό τους το καλό. Ο πόνος, η λύπη, η απογοήτευση απλά οδηγούν στην εκτίμηση των καλών πραγμάτων, στην ευγνωμοσύνη. Κάτι που δυστυχώς στερούνται οι άνθρωποι πια. Μια μικρή σκέψη ευγνωμοσύνης να χωθεί ανάμεσα στις χιλιάδες που κάνει το μυαλό σου κάθε μέρα τι είναι; Ένα απλό "ευχαριστώ".

Άχρηστη λοιπόν η υπερδύναμη. Το να καλύπτεις τα προβλήματα, να τα πετάς, να τα κρύβεις κάτω απ' το χαλί που λένε και οι Άγγλοι, δεν έχει κανένα όφελος. Αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί να τα αντιμετωπίσεις. Αρά να μη νιώθω άσχημα που δεν μπορώ με κάποιο μαγικό τρόπο να σε κάνω να τα ξεχάσεις όλα. Αυτό μου λες. Εντάξει.

Γι' αυτό οι άνθρωποι δεν έχουν υπερδυνάμεις πέρα από αυτή της καρδιάς. Γιατί όταν η καρδιά πει το "θέλω" ή το "πρέπει" τότε όλα γίνονται με έναν υπερφυσικό τρόπο. Όταν η καρδιά μας, στην οποία κατοικούν όλοι μας οι φίλοι και οι πολύτιμοί μας, στενοχωρηθεί ή κλάψει επειδή κι αυτοί στενοχωριούνται ή κλαίνε, τότε θα τη βρει τη λύση. Θα βρει τη συμβουλή. Όχι την ηλεκτρική σκούπα, μα την κατάλληλη λέξη που θα γίνει παυσίπονο και αναλγητικό. 

Ο παραλογισμός μου ο αποψινός ήταν αυτός. Αν θέλετε να γράψετε κάτι δικό σας, ενημερώστε με, αν θέλετε μπορείτε να μου πείτε για τη δικιά σας υπερδύναμη! Υπάρχουν πολλές. Πήρα μια ιδέα.

                

Like us right here!