Έχω πει πάμπολλες φορές το πόσο δύσκολο είναι να αντιμετωπίζεις τον ίδιο τον εαυτό σου και σήμερα νιώθω ότι είναι μία τέτοια μέρα.
Ο καθένας έχει τη δική του φυσικά.
Αλλά θέλω να πω πως ξέρω πώς είναι. Είναι δύσκολο να γνωρίζεις πάντα τον εαυτό σου, να γνωρίζεις ποιος είσαι και τι κάνεις. Αλλάζει συνεχώς, πρέπει να προσδιορίζεσαι συνεχώς. Βλακεία αυτό. Όμως συμβαίνει. Ξυπνάς κάθε πρωί με το ρίσκο ότι μπορεί να έχεις αλλάξει από την προηγούμενη μέρα.
Ξυπνάς και νιώθεις διαφορετικός, ξυπνάς και σκέφτεσαι "σήμερα είμαι εγώ, χθες δεν ήμουν" και διάφορα τέτοια που σε βάζουν σε σκέψεις.
Φοβάστε κι εσείς να μένετε μόνοι σας με τις σκέψεις σας ή μόνο εγώ; Φοβάστε κι εσείς ότι έχετε βρει έναν εαυτό που αγαπάτε μα την επόμενη μέρα μπορεί να τον χάσετε χωρίς να το καταλάβετε; Φοβάστε αυτό που αρχίζετε να γίνεστε; Φοβάστε ότι αυτό που γίνεστε μπορεί να σας κοστίσει πολλά; Φοβάστε να αντιμετώπισετε την πραγματικότητα; Φοβάστε να παραδεχτείτε την αλήθεια;
Πείτε μου, δεν έχει συμβεί σε όλους μας κάποια στιγμή; Θέλω να ξέρω πως είναι φυσιολογικό.
Το ερώτημα είναι "Τι κάνεις αυτές τις μέρες;" Τίποτα. Τις αφήνεις και περνούν. Το πιο πιθανό είναι ότι πρόκειται για μίνι κρίσεις προσωπικότητας. Περνούν, δεν μπορεί να μην περνούν. Κάθεσαι, ηρεμείς και την επόμενη, τη μεθεπόμενη μέρα πιθανόν να είσαι πιο ψύχραιμος, με καθαρό μυαλό πλέον σκέφτεσαι καλύτερα. Έχεις την ευκαιρία να αναρωτηθείς, να κοιτάξεις σφαιρικά, να καταλάβεις τον εαυτό σου. Εξάλλου εαυτός είναι κι αυτός, έχει την περιπλοκότητά του, έχει τις μαύρες του, έχει και τις καλές του.
Χωρίς ψυχραιμία μη λύσεις τίποτα. Πρέπει να σκεφτείς δύο φορές, ψύχραιμος σκέφτεσαι καλύτερα. Και οτάν περνούν και κάποιες ώρες είναι καλύτερα, από απόσταση βλέπεις πιο σωστά. Έχεις τη δύναμη να σταθείς απέναντι στον εαυτό σου ή να σταθείς δίπλα του. Εξαρτάται από την περίσταση.
Όποιος λοιπόν πιστεύει ότι τίποτα δεν πρέπει να αναβάλεται, ιδού... Κάποια πράγματα πρέπει να αναβάλλονται. Και πολλές φορές η πραγματικότητα ξέρει καλύτερα από εμάς και φροντίζει για εμάς ποια πράγματα πρέπει να αναβληθούν!
Ο καθένας έχει τη δική του φυσικά.
Αλλά θέλω να πω πως ξέρω πώς είναι. Είναι δύσκολο να γνωρίζεις πάντα τον εαυτό σου, να γνωρίζεις ποιος είσαι και τι κάνεις. Αλλάζει συνεχώς, πρέπει να προσδιορίζεσαι συνεχώς. Βλακεία αυτό. Όμως συμβαίνει. Ξυπνάς κάθε πρωί με το ρίσκο ότι μπορεί να έχεις αλλάξει από την προηγούμενη μέρα.
Ξυπνάς και νιώθεις διαφορετικός, ξυπνάς και σκέφτεσαι "σήμερα είμαι εγώ, χθες δεν ήμουν" και διάφορα τέτοια που σε βάζουν σε σκέψεις.
Φοβάστε κι εσείς να μένετε μόνοι σας με τις σκέψεις σας ή μόνο εγώ; Φοβάστε κι εσείς ότι έχετε βρει έναν εαυτό που αγαπάτε μα την επόμενη μέρα μπορεί να τον χάσετε χωρίς να το καταλάβετε; Φοβάστε αυτό που αρχίζετε να γίνεστε; Φοβάστε ότι αυτό που γίνεστε μπορεί να σας κοστίσει πολλά; Φοβάστε να αντιμετώπισετε την πραγματικότητα; Φοβάστε να παραδεχτείτε την αλήθεια;
Πείτε μου, δεν έχει συμβεί σε όλους μας κάποια στιγμή; Θέλω να ξέρω πως είναι φυσιολογικό.
Το ερώτημα είναι "Τι κάνεις αυτές τις μέρες;" Τίποτα. Τις αφήνεις και περνούν. Το πιο πιθανό είναι ότι πρόκειται για μίνι κρίσεις προσωπικότητας. Περνούν, δεν μπορεί να μην περνούν. Κάθεσαι, ηρεμείς και την επόμενη, τη μεθεπόμενη μέρα πιθανόν να είσαι πιο ψύχραιμος, με καθαρό μυαλό πλέον σκέφτεσαι καλύτερα. Έχεις την ευκαιρία να αναρωτηθείς, να κοιτάξεις σφαιρικά, να καταλάβεις τον εαυτό σου. Εξάλλου εαυτός είναι κι αυτός, έχει την περιπλοκότητά του, έχει τις μαύρες του, έχει και τις καλές του.
 | |
| source: weheartit |
Χωρίς ψυχραιμία μη λύσεις τίποτα. Πρέπει να σκεφτείς δύο φορές, ψύχραιμος σκέφτεσαι καλύτερα. Και οτάν περνούν και κάποιες ώρες είναι καλύτερα, από απόσταση βλέπεις πιο σωστά. Έχεις τη δύναμη να σταθείς απέναντι στον εαυτό σου ή να σταθείς δίπλα του. Εξαρτάται από την περίσταση.
Όποιος λοιπόν πιστεύει ότι τίποτα δεν πρέπει να αναβάλεται, ιδού... Κάποια πράγματα πρέπει να αναβάλλονται. Και πολλές φορές η πραγματικότητα ξέρει καλύτερα από εμάς και φροντίζει για εμάς ποια πράγματα πρέπει να αναβληθούν!
Καλημέρα Χαρά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πιο δύσκολο είναι να τα βρούμε με τον εαυτό μας. Όταν το κάνουμε είμαστε σε πολύ καλό δρόμο.. Νομίζω πως δεν θα έπρεπε να είμαστε τόσο αυστηροί αλλά ξεκάθαροι.. Προσωπικά δεν φοβάμαι να μένω μόνη με τις σκέψεις μου γιατί συμβαίνει συχνά..Το επιδιώκω όμως γιατί είναι απαραίτητο.. δεν πρέπει να το φοβόμαστε.. Για να τον χάσουμε τόσο εύκολα όσο αναφέρεις τότε σημαίνει πως δεν τον βρήκαμε πραγματικά! Συμφωνώ, χωρίς ψυχραιμία δεν λύνεται τίποτα.. Καλή σου εβδομάδα!!