Για αρχή...

Για αρχή θα πω.. καλωσορίσατε στο blog μου! Ή εγώ καλωσόρισα στον κόσμο των blogs? 
Όπως και να 'χει, ένα καλωσόρισμα δεν είναι ποτέ κακό.

Δηλώνει μια καινούργια αρχή. Μία νέα σύνδεση.

Λατρεύω αυτές τις συνδέσεις. Μπορούν να σου αλλάξουν τη ζωή. Και τίποτα που μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή (..ή απλά τα μυαλά!) δεν πρέπει να στερηθεί ένα καλωσόρισμα!


Ένα καλωσόρισμα βέβαια μπορεί να συνδυαστεί άψογα με έναν αποχαιρετισμό.
Μισώ τους αποχαιρετισμούς. Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να αγαπά τους αποχαιρετισμούς. Τα goodbye's σε γενικές γραμμές.

Να κι ένα τραγούδι για την περίσταση:

Δεν ξέρω γιατί είναι τόσο δύσκολο για τους ανθρώπους να λένε αντίο. Νομίζω φταίει η συνήθεια.
Σκέφτεσαι τα μικρά πράγματα που συνήθισες να κάνεις με τον φίλο σου, τη φίλη σου, τη μαμά σου, τον σκύλο σου, τον συμφοιτητή σου... και ξέρεις ότι αύριο το πρωί, έτσι απλά, δεν θα τα κάνεις πια. Ούτε μεθαύριο. Ναι, αυτό πρέπει να 'ναι.

Ε, ντάξει, και τα αναθεματισμένα συναισθήματα. Τι θα ήμασταν χωρίς συναισθήματα εξάλλου;